بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های عامل پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بخش های مراقبت های ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان

مقدمه: پنومونی وابسته به ونتیلاتور (vap یا ventilator associated pneumonia)، شایع ترین عفونت در بخش های مراقبت های ویژه می باشد که موارد زیادی از آن ، به آنتی بیوتیک های رایج در درمان، پاسخ نمی دهند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی پاتوژن های شایع در vap و بررسی عوامل خطر مقاومت چند دارویی در بخش مراقبت های ویژه ی مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) اصفهان، به عنوان یک بخش فوق تخصصی ارجاعی سطح سوم در استان، به انجام رسید. روش ها: در این مطالعه ی مقطعی، پرونده ی 196 بیمار مبتلا به vap، که در سال 1393 در بخش های مراقبت ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور تعیین پاتوژن های شایع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها، نتایج کشت ترشحات برونکوآلوئولار این بیماران بررسی شد. پاتوژن های عامل در دو گروه با و بدون مقاومت چند دارویی تقسیم بندی شدند و برخی عوامل دموگرافیک و عوامل خطر مقاومت بین دو گروه مقایسه شد. یافته ها: از 196 بیمار مورد بررسی، 63 مورد مبتلا به پنومونی زودرس و 133 مورد مبتلا به نوع دیررس بودند. فراوانی پاتوژن های مقاوم به چند دارو بین دو گروه زودرس و دیررس، تفاوت معنی داری نداشت. در مقایسه ی دو گروه با و بدون مقاومت چند دارویی، تفاوت معنی داری از نظر سن، جنس، نقص ایمنی، مدت بستری و مصرف آنتی بیوتیک، مشاهده نشد. شایع ترین جرم های هر دو نوع زودرس و دیررس acintobacter baumannii (4/40 درصد) و klebsiella pneumoniae (8/31 درصد) بودند و کمترین میزان مقاومت این دو باکتری، مربوط به آنتی بیوتیک های colistin و amikacin بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد میزان مقاومت به آنتی بیوتیک ها بیشتر تحت تأثیر شرایط محلی است که مطالعه در آن انجام می شود. با در نظر گرفتن این موضوع و با توجه به شیوع زیاد و رو به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی، اقداماتی از قبیل تهیه ی نمونه جهت کشت قبل از تجویز آنتی بیوتیک و شروع درمان تجربی بر اساس فراوانی پاتوژن های عامل و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها و همچنین، پرهیز از تجویز بدون اندیکاسیون آنتی بیوتیک ها، ضروری به نظر می رسد.